GNU Automake is een volledig gratis, eenvoudig te gebruiken, flexibel en open source opdrachtregelprogrammatuurproject dat is ontworpen vanuit de offset om automatisch Makefile.in te genereren voor GNU / Linux-programma's .
De software is afhankelijk van het Autoconf-programma, dat meestal wordt gebruikt op GNU / Linux-systemen om configuratiescripts voor toepassingen te genereren. De Makefile.in-bestanden die met GNU Automake zijn gemaakt, voldoen aan de GNU-coderingsnormen.
Aan de slag met GNU Automake
GNU Automake is een krachtige tool voor alle GNU / Linux-besturingssystemen, wat betekent dat het uiterst essentieel is als je van plan bent om programma's te compileren vanaf bronpakketten, omdat het de Makefile maakt voor het compileren van het programma, nadat Autoconf het configuratiebestand heeft gemaakt.
Het is meestal beschikbaar voor installatie in de hoofdsoftware-repositories van moderne GNU / Linux-distributies, maar je kunt ook de nieuwste versie installeren door het bronpakket te compileren, dat gratis wordt verspreid via Softoware.
Download en bewaar het bronpakket eenvoudig op uw computer, gebruik hiervoor de speciale downloadsectie hierboven, extraheer de inhoud met behulp van een archiefbeheerhulpprogramma en open een terminalemulator-toepassing.
Ga naar de locatie van de uitgepakte archiefbestanden in de Terminal-app (bijvoorbeeld cd /home/softoware/automake-1.15), voer & lsquo; ./ configure && make & rsquo; uit commando om GNU Automake te configureren en compileren, en het systeem breed te installeren door de & lsquo; sudo make install & rsquo; commando.
Opdrachtregelopties
Net als elk ander opdrachtregelprogramma bevat GNU Automake verschillende opdrachtregelopties die in één oogopslag bekeken kunnen worden door de & lsquo; automake --help & rsquo; commando in een terminalemulator na installatie met behulp van de bovenstaande instructies.
Hieronder kunnen we de mogelijkheid vermelden om afhankelijkheids-trackingcode in of uit te schakelen, om de striktheid in te stellen voor foreign, gnits of gnu, om ontbrekende standaardbestanden aan een pakket toe te voegen, om de directory waarin de bibliotheekbestanden worden opgeslagen in te stellen om te kopiëren ontbrekende bestanden, of om de standaardbestanden te forceren.
Wat is nieuw in deze versie:
- Het introduceert een nieuwe functie gericht op het gemakkelijker en hanteerbaarder maken van de implementatie van niet-recursieve build-systemen (dankzij de nieuwe ondersteuning voor de '% reldir%' en '
Reacties niet gevonden