Ik was lange tijd in het buitenland, waar ik naamkaartjes kreeg. Elke deelnemer had een papieren etiket op zijn bureau voor zich met zijn naam van voldoende grootte. Onze docent kon ons altijd bij naam bereiken en hoefde niet de "Hey you there in the second row at the window" te gebruiken. Het was des te belangrijker omdat het in het buitenland was, en onze namen waren moeilijk uit te spreken voor de docent, en hij kon ze zich niet herinneren op het allereerste uur.
Later, als docent, heb ik deze truc gebruikt. Vandaag geef ik les aan de Universiteit van de Derde Leeftijd en er is een andere tijd. Maar het kan ook handmatig worden gedaan. Geef de luisteraars gewoon het juiste papier en vraag hen hun naam te schrijven. Maar iedereen schrijft het in verschillende stijlen en andere lettergroottes. Het resultaat is niet leesbaar.
Ik heb een programma ontworpen dat het gemakkelijker maakt om naamlabels te maken. Het is gewoon een pc en een printer.
Reacties niet gevonden